Polydactyl is een dominante gen en wordt aangeduid als Pd. Als een nakomeling uit een polydactyl ouder niet polydactyl is, dan kan deze geen polydactyl nakomelingen meer krijgen, tenzij de andere ouder een polydactyl is. Twee non-polydactyl ouders kunnen geen polydactyl nakomelingen voortbrengen.
Het woord polydactyl komt van het griekse 'poly' dat 'veel' en 'dactylo' dat 'vinger of teen' betekent. Katten hebben gewoonlijk 18 tenen, vijf aan elk van de voorpoten en vier aan elk van de achterpoten. Polydactyle katten hebben extra tenen aan hun poten.
De extra tenen van een kat met polydactyl ontstond waarschijnlijk als een spontane mutatie. Er werd een polydactyl kitten geboren uit twee ouders met het normale aantal tenen. Het komt voornamelijk voor bij twee rassen, namelijk de Pixie Bob en de Maine Coon.
Er zijn geruchten dat deze eigenschap ooit bij 40% van het ras voorkwam, maar er zijn geen specifieke gegevens om dit te bevestigen. Deze evolutie heeft er voor gezorgd dat de wilde Maine Coon zich aangepast heeft aan zijn leefomgeving door middel van extra tenen.
Die hadden ze dan ook hard nodig in het koude klimaat van Maine, met bergen sneeuw waar ze in weg kunnen zakken, zoekend naar bevroren voedsel. ...
